Paradoks diamentu i wody jest jednym z najbardziej znanych paradoksów ekonomicznych. Polega na tym, że mimo iż diamenty są znacznie droższe niż woda, to właśnie woda jest bardziej wartościowa dla ludzi. Jak to możliwe?

   Zasadniczo, wartość danego produktu zależy od jego rzadkości i użyteczności. Diamenty są rzadsze niż woda, więc powinny być droższe. Jednak ludzie potrzebują wody, aby przetrwać, podczas gdy diamenty są jedynie ozdobami. Woda jest również dostępna w dużych ilościach, podczas gdy diamenty są produkowane tylko w niewielkich ilościach.

   Paradoks diamentu i wody ma wiele zastosowań w ekonomii, finansach i inwestycjach. Jednym z najważniejszych jest to, że wartość danego produktu zależy nie tylko od jego rzadkości, ale również od jego użyteczności. Diamenty są wyjątkowo piękne i wyjątkowe, ale ich użyteczność jest ograniczona. Woda natomiast jest bezcenna dla ludzkiego życia i zdrowia, co sprawia, że ​​jest niezwykle wartościowa.

   Podejście szkoły austriackiej do paradoksu diamentu i wody jest bardzo interesujące i różni się od podejścia innych szkół ekonomicznych. Według szkoły austriackiej, wartość produktu jest subiektywna i zależy od indywidualnych preferencji i potrzeb ludzi.

   Zgodnie z tym podejściem, ludzie decydują, co jest dla nich wartościowe, a wartość danego produktu wynika z tego, ile ludzie są skłonni zapłacić za niego. W przypadku diamentów, ludzie często są skłonni płacić bardzo wysokie ceny, ponieważ diamenty są postrzegane jako  symbol i wyraz bogactwa. Woda, z drugiej strony, jest postrzegana jako produkt codziennego użytku i często jest uważana za oczywistą i powszechnie dostępną, co wpływa na jej cenę.

   Szkoła austriacka uważa, że ​​równowaga rynkowa jest osiągana poprzez indywidualne wybory konsumentów i ich skłonność do zapłacenia określonej ceny za dany produkt. Wartość danego produktu zależy więc od subiektywnych wyborów ludzi, a nie od jego rzadkości lub użyteczności. W przypadku paradoksu diamentu i wody, szkoła austriacka twierdzi, że diamenty są drogie, ponieważ ludzie są skłonni płacić wysokie ceny za nie, a nie dlatego, że są rzadsze lub bardziej wartościowe niż woda. Woda jest tańsza, ponieważ jest powszechnie dostępna i powszechnie używana, a nie dlatego, że jest mniej wartościowa.

Użyteczność krańcowa

   W kontekście paradoksu diamentu i wody, szkoła austriacka odwołuje się również do pojęcia użyteczności krańcowej – jest to przyrost korzyści jaką odnosi konsument ze zwiększenia konsumpcji danego dobra o jednostkę. Według tej koncepcji, wartość danego produktu zależy od jego użyteczności w konkretnych warunkach.

   Woda ma bardzo wysoką użyteczność krańcową, ponieważ jest niezbędna dla przetrwania człowieka i innych organizmów. Jednak w warunkach, w których woda jest łatwo dostępna, jej użyteczność krańcowa maleje, ponieważ ludzie mogą ją zdobyć w wystarczającej ilości i nie muszą ponosić dużych kosztów, aby ją uzyskać. Diamenty, z drugiej strony, mają niską użyteczność krańcową, ponieważ są raczej wykorzystywane jako ozdoba niż jako produkt niezbędny do przetrwania.

   Według szkoły austriackiej, wysoka cena diamentów wynika z faktu, że ludzie postrzegają je jako symbol bogactwa, a nie ze względu na ich użyteczność krańcową. Z kolei niska cena wody wynika z jej powszechności i niskiej wartości jako produktu luksusowego, ale jej wartość rośnie znacznie, gdy staje się rzadka lub trudno dostępna.

   Prawo malejącej użyteczności krańcowej jest kolejnym pojęciem, które szkoła austriacka odwołuje się w kontekście paradoksu diamentu i wody. Według tego prawa, w miarę jak konsument nabywa coraz większą ilość jednego produktu, jego użyteczność krańcowa maleje.

   Na przykład, pierwszy litr wody może być niezbędny dla przetrwania osoby, drugi może być potrzebny do mycia naczyń, a trzeci do kąpieli. Jednak po pewnym czasie, kolejne litry wody zaczynają być mniej potrzebne i ich użyteczność krańcowa spada. W końcu osoba może zdecydować, że kolejny litr wody jest całkowicie zbędny, a jej użyteczność krańcowa spada do do zera. Poniższy wykres przedstawię opisaną sytuacje, gdzie X to ilość wody.

   W przypadku diamentów, prawo malejącej użyteczności krańcowej również działa, ale w przeciwnym kierunku. Im więcej diamentów posiada konsument, tym większą wartość przypisuje kolejnym diamentom, ponieważ kolekcja diamentów staje się dla niego coraz bardziej prestiżowa i unikalna. W ten sposób, mimo że każdy kolejny diament ma tę samą niską użyteczność krańcową, to jego wartość może wzrastać ze względu na subiektywne preferencje konsumenta.

   W ten sposób, szkoła austriacka wyjaśnia, dlaczego cena diamentów jest tak wysoka w porównaniu z ceną wody, mimo że diamenty mają niską użyteczność krańcową. Wysoka cena wynika z subiektywnych preferencji konsumentów, które zmieniają się wraz z ilością diamentów, jakie już posiadają.

   W sytuacji, gdy osoba jest w stanie kupić 1 butelkę wody za 1 złoty lub 1 diament za 1000 złotych to z punktu widzenia użytkowej wartości, woda jest o wiele bardziej wartościowa, ponieważ jest ona niezbędna do przetrwania. Jednak w perspektywie prestiżu i statusu, diament jest bardziej pożądany, co powoduje, że jego cena jest wyższa niż cena wody.

Przykład pustyni

   Na pustyni, gdzie brakuje wody, wartość wody będzie znacznie wyższa niż wartość diamentów. Woda jest niezbędna do przetrwania człowieka, a brak dostępu do wody może prowadzić do odwodnienia organizmu i śmierci. W takiej sytuacji, woda ma niezwykle wysoką użyteczność krańcową dla zaspokojenia podstawowych potrzeb fizjologicznych.

   Diamenty, choć są cenne i piękne, nie spełniają podstawowych potrzeb człowieka na pustyni. Diamenty nie dostarczą odpowiedniego nawodnienia organizmy. Dlatego ich użyteczność krańcowa w tym kontekście jest bardzo niska.

  W tak ekstremalnej sytuacji, woda staje się najcenniejszym zasobem na pustyni i jej wartość przewyższa znacznie wartość diamentów. Ludzie są skłonni płacić wysokie ceny za wodę, ponieważ jest to produkt niezbędny do przetrwania. Diamenty mogą zachwycać i mieć wartość estetyczną, ale w sytuacji, gdy zasoby wody są niewielkie, ich wartość praktyczna maleje w porównaniu do wody. W takim przypadku człowiek na pustyni odda diament o wartości 1000 zł za butelkę wody, gdyż woda stanowi w tym konkretnym przypadku dobro luksusowe.

   Warto jednak pamiętać, że wartość wody zależy od kontekstu i sytuacji. Na pustyni, gdzie woda jest rzadka, jest ona niezwykle cenna. Jednak w innych miejscach, gdzie dostęp do wody jest łatwy i powszechny, jej wartość jest relatywnie niższa.

   Te przykłady ilustrują, jak subiektywne preferencje konsumentów oraz poziom dostępności produktu mogą wpłynąć na wartość i cenę danego produktu, a także jak pojęcia użyteczności krańcowej i prawa malejącej użyteczności krańcowej mają wpływ na tę wartość i cenę.

Jeśli podobał Ci się wpis i chciałbyś się jakoś odwdzięczyć możesz postawić mi kawę za pomocą poniższego linka: 🙂

Polecam moje poprzednie artykuły:
Wyniki portfela inwestycyjnego po I kwartale 2023 roku
Zrób wiosenne porządki w swoich finansach!
Inflacja w Polsce już pełnoletnia i jest najwyższa od 26 lat
Upadek banku Silicon Valley Bank w USA – największe bankowe bankructwo od 2008 roku
[Akcja spekulacja] strata 18,5% na spółce biotechnologicznej Pure Biologics SA